سنگ شكن

سخن آخر:

   آیا به خودمان افتخار بکنیم یا نه؟

      با یک مقایسه میتوانیم دریابیم: با گذشت زمان پیش از پنج دهه و شاید بیشتر از گسترش دستگاههای سنگ شکن ویا دستگاههای دانه بندی شن وماسه در کشور ما می گذرد . در واقع پیشرفت قابل توجهی هم داشته ایم ولی گسترش این صنعت از کارخانه ها به کارگاه های کوچکتری هم سرایت نموده استکه این باعث بی توجهی به کیفیت این دستگاه ها گردیده است و بسی جای نگرانی است

که اگر قرار باشد هر سال به چند مورد از این دست سازان خیابانی افزوده شود ونظارتی هم روی انها انجام نگیرد و  این صنعت به سوی نابودی می رود.

و این هم جای نگرانی است که خریداران  دنبال کیفیت و ایمنی کار نیستند بلکه دنبال قیمت ارزان دستگاهها هستند ودر نهایت هم باعث لطمه خوردن به خود شان و کارخانه های معتبر قدیمی می شود که با سابقه چند دهه خودشان روبرو خواهند بود. البته به این معنی نیست که در کار انها نقص وجود ندارد بلکه ساخت آنها با دست سازان خیابانی خیلی فرق دارد.

البته گسترش این صنعت بزرگ به نوبه خود جای افتخار است در زمانی که کیفیت ساخت در نظر گرفته شود. ولی متا"سفانه کیفیت ان روز به روز پایین می اید مثلا" یک کوبیت از روز اولش مشکل دارد و سرند بعد از  100 ساعت کار دیگر قابل تعمیر نیست. نوار نقاله ها تا به کارگاه برسند از چند قسمت تاب ورمی دارند و بعد از نسب هم دردسر های زیادی دارند. ما قبل از هر چیز باید به فکر پیشرفت مملکت خودمان باشیم و برای ان اعتبارات جهانی کسب نماییم  چرا که تمام کشورهای صاحب نام جهان  در صنعت پیشرفت کرده اند و در واقع این صنعت گران هستند که مملکت خودشان را سر بلند می کنند و این مسئله در تمام موارد صادق است از ساخت یک اسباب بازی گرفته تا یک هوا پیما . عقیده من بر این است که یک روزه این کار انجام نمی شود بلکه باید سعی نماییم که کار امروزمان را بهتر از دیروز انجام دهیم و فراموش نکنیم که در قرن 21 هستیم . یعنی ساخت یک دستگاه با چند تکه اهن ان چنان سخت نیست که برای مدت کوتاهی کارپس ندهد. و یا براورد ان. مثلا نصب یک الکتروگیر بکس 5/5 kw یا5/7  kwروی یک ماسه شو وسالها ست که تجربه شده است که کارپس نمی دهد ولی بازهم روی فیدرها می گذارند دستگاههای که هنوز کاری انجام نداده اند مشکل افرین هستند آیا می شود به ان افتخار کرد ؟

شاید مشکل جای دیگری باشد .به هر حال من 50% این بی سروسامانیها در ساخت این صنعت را از کارخانجات معتبر میدانم چرا که باید مراقب ساخت این دستگاهها باشند زیرا دود این بی قاعدگیها به چشم خودشان خواهد رفت .و50% دیگررا

از سازمانها و ارگانهای که این صنعت را زیر نظر دارند میدانم.و از تمام افراد فنی در این رشته می خواهم که تن به نصب دستگاههای غیر استاندارد ندهند.چرا که فاقد ایمنی هستند و بغیر از پشیمانی چیز دیگری در بر ندارند.وازطرفی هم ساخت این دستگاهها سخت نیست.ولی به ان بی توجهی می شود. چرا که دستگاههایی که 20سال پیش ساخته شده اند بهتر از دستگاههای امروری کار می کنند وقابل مقایسه نیستندو در مورد تمام این دستگاهها همین طور است به نظر من از کم توجهی است وگر نه چطور میشود 30 سال پیش دستگاهی را بسازیم بهتر از دستگاه امروزی کار کند اگر مقداری به خود بیاییم و به ان فکر کنیم هنوز هم دیر نیست.

متخصصان ما در این رشته این مسله را بشکافند و ببینند طریقه ی ساخت این دستگاهها در جهان به چه طریق پیش می رود و دستگاهی که ساخته می شود

چقدر باید عمر کند ودرصد ایمنی ان چقدر است و چون ما معتقد به تکامل و پیشرفت انسان هستیم .بر این مبنا چیزی را که امروز میسازیم باید بهتر از دیروزی باشد.و کشورمان را از اقتصاد تک  محصولی خارج سازیم.و مثل خیلی از کشورهای پیشرفته ی جهان به یک کشور صنعتی تبدیل کنیم. ولی ما در کشوری زندگی می کنیم که متاسفانه زیر بنای اقتصادی ان تک محصولی بوده یعنی تنها در امد اصلی کشور ما بر اساس فروش نفت و مشتقات ان پایه ریزی شده است .

صنعتی شدن کشور ما در اول راه می باشد .که همواره با مشکلات فراوانی روبه رو می شود تعداد کارگران صنعتی بسیارکمتراز کارگران خدماتی می باشد .همه ی این مساعل دست به دست هم داده وموجب شده اند که فرهنگ کار و کارگری در ایران به شیوه ای سازمان دهی شده در بطن جامعه نهادینه نشده باشد .اگر هر یک از ما بتوانیم این سوال را:( من در چه زمان ودر چه مکانی از این جهان پهناور قرار دارم؟)  درک کنیم انگاه به وظایف انسانی و اجتماعی خود واقف و اگاه می شویم در چنین شرایطی است که براساس کارکرد سابقه ی کاریمان می توانیم بفهمیم که به خودمان افتخار کنیم یا نه؟

اینجانب احساس می کنم که همه بایداز نقطه ای شروع کنیم.و در ادامه مسیر به نقد اعمال خود ودیگران بپردازیم .نوشتن این کتاب برای من ادای دینی بود نسبت به همه کارگران شریف کارگاههای شن وماسه.وظیفه مرا واداشت تا تجربیات چند ساله خودم رابا اشتیاق به  نسل جوان ارائ دهم . شاید که انها مرا مورد نقد قرا دهند و به این گونه  به تجربیات بیافزایند . وبه این نکته ایمان کامل دارم که هر کارگری در کنار کار فیزیکی به مطالعه و تحقیق بپردازد بسیار موفقتر از سایرین خواهد بود . وبدین گونه است که فرهنگ کارگری ایجاد می شود. ودیگر کسی تنها  به فکر سپری کردن وقت کاری ودریافت  حقوق ماهیانه خود نمی باشد.ما باید فکر مملکت خود ونسلهای اینده باشیم.بایداقتصادی سالم وچند محصولی رابرای انها پایه ریزی کنیم و رسیدن به این امروظیفه ی همه ی ما و تنها با درست انجام دادن کارمان است ما باید به فکربدست اوردن اعتباری جهانی و منطقه ای باشیم اگر فکرها سالم نباشددر نتیجه صنعت و همه ی تولیدات ما ناسالم خوا هد بود.این صنعت گران هستندکه برای کشورشان اعتبار و سربلندی به ارمغان می اورند فرقی نمی کند چه در عرصه ی تولید شن وماسه باشد یا تولید قطعات ماشینی ویا هواپیمایی باشد یا یک اسباب بازی.این کاربا یک روز دو روز به انجام نمی رسد بلکه در طول زمان و سپری کردن هر روزبه نحو احسن به انجام می رسد .تجربیات دیروز مان را نباید فراموش کنیم .ما در قرن 21 زندگی می کنیم دنیای امروزبه دهکده ی جهانی شهرت یافته است.  پس باید همیشه تبادل اطلاعات داشته باشیم از دیگران تجربه بیاموزیم .  وما نیز به انها اطلاعات بدهیم.در این دنیای مدرن که این عصر :عصر انفورماتیک نامیده شده دیگر ساختن یک کارگاه شن و ماسه نباید برای ما همچنان مسله ی مشکلی باشد.

پایان

به امید موفقیت 

سراغاز:

خوانندگان عزيز سلام

بسيار خرسندم از اينكه خداوند به من فرصت داده تا بتوانم تجربيات خودم را كه حاصل 26 سال كار در كارگاه هاي كوچك و بزرگ در استانهاي مختلف كشور عزيزمان ايران در عرصه ي آباداني و به انجام رساندن پروژه هاي كوچك و بزرگ و همكاري با شركتهاي ساختماني است را در اختيار شما بگذارم .

در اين دوران فراز و نشيبهاي زيادي را متحمل و با خطرات زيادي روبرو بوده ام. چرا كه كار با دستگاه هاي سنگ شكن يكي از سخت ترين كارها است. از گرد و غبار گرفته تا سرو صداي زياد و سر و کار داشتن با وزنه هايي به سنگيني 70 كيلوگرم. البته اين سختي روي دوش تمام پرسنل دستگاه قرار دارد.

اينگونه كارگاه ها همواره مورد بي توجهي سازمانهاي مربوطه هستند. اغلب در ساير مواقع در اختيار پيمانكاران قرار مي گيرند. به همين علت تنها چيزي كه مطرح مي باشد، كار است و چرخش دستگاه ها و حتي بندرت مي توان ديد از چند كارگاه يكي به پرسنل مربوطه خود وسايل ايمني همچون كلاه، كفش و يا دستكش بدهد و خطرات ناشي از ايمن نبودن دستگاه ها خصوصاً در زمان نصب بسيار زیاد است. در مدت زمان كارمن، ميليونها تن مصالح دانه بندي مختلف تقليد نموده ام و با تمام دستگاه هاي ساخت كشور و ديگر كشورهاي جهان كار كرده ام و همواره مشكلات فني در ساختار اينگونه دستگاه ها را مشاهده نموده ام و با آنها درگير بوده ام. خصوصاً دستگاه هاي ساخت داخلي بويژه كارگاه هاي دست ساز كه در گوشه و كنار كشور مشاهده مي شوند كه فاقد هرگونه ملاك ايمني و كاري هستند. بغير از دردسر و تلف شدن زمان كار حسن ديگري ندارند. جالب اينجاست كه كسي هم مسئوليت اين دستگاه ها را بعهده نمي گيرد. حتي كارخانجات قديمي كه بيش از چند دهه تجربه كاري دارند و تا حدودي هم از لحاظ كيفي پيشرفت كرده و در صادرات دستگاه ها هم فعال هستند. كاركرد و بازده كاري اين نوع دستگاه ها براي اينجانب كه بيشتر از دو دهه در اين عرصه فعاليت مي كنم همواره زير سؤال بوده. برهمين اساس تمام اين موارد، مرا برآن داشت تا آنچه كه خود ديده و يا تجربه كرده ام را به حضورتان ارائه دهم تا بتوانيم دقت بيشتري در ساخت دستگاه ها و اصول نصب آنها داشته باشيم تا در راندمان استفاده از آموخته هاي همديگر گامي هرچند كوچك به جلو برداريم.

هرچند كه متخصصان زيادي در اين رشته مشغول فعاليت هستند، اما بنده هم بعنوان يك كارگر فني در اين رشته لازم مي دانم تجربه خودم را در اختيار همكارانم قرار بدهم. زيرا كه توليد شن و ماسه در جهان به امر مهمي تبديل شده است. از ساختمانهاي سر به فلك كشيده گرفته تا تونلها، سدها، پلها و تمام جاده و خيابانهايي كه با كمال آرامش روي آنها راه مي رويم. در واقع، ايمني ساختار زندگي به نوع و درست عمل كردن اين حوزه بستگي دارد. چنانچه در اين رابطه وجدان كاري داشته باشيم، جلوي زلزله هاي ويرانگر و ديگر بلاها را مي گيريم و با استفاده درست در ساخت و سازها به جاي گل و لاي با اين دانه هاي طلائي ايمني زندگي را بيمه نماييم، زيرا زندگي انسان ها هميشه با حوادث غيرمنتظره و بلاهاي طبيعي مثل سيل، زلزله، آتشفشان و نيز ... همراه بوده است.

در بيشتر كشورهاي جهان سرمايه هاي كلاني را به اين امر اختصاص داده و دستگاه ها را با دقت بيشتري مي سازند و براي مسائل ايمني اهميت خاصي قائل هستند و انجام اين هم در همه مراحل ساخت و نصب مورد توجه قرار مي گيرد. در زمان راه اندازی مشكلي را باقي نمي گذارند و به همين خاطر در عرصه توليد پيشرفت چشمگيري دارند. كارگران هم با خيال راحت تري به كار مي پردازند، زيرا از لحاظ ايمني مشكل ندارند و در هر كجای که احتياج به تعميرات داشته باشد، جايگاهي براي آن در نظر گرفته اند و حتي در دو طرف نوار نقاله ها پاگرد مي سازند. كارگران با سرعت به اين طرف و آن طرف مي روند، زيرا كه خطر سقوطي در كار نيست. بر اين اساس سرعت كاري بيشتر مي شود، ولي متأسفانه در كشور ما بغير از چند كارخانه كه بيش از چند ده سابقه كاري دارند، به اين رشته زياد اهميت داده نمي شود.

كارگاه هاي كوچكي هم به اين كار روي آورده اند. بدون توجه به كيفيت و ايمني كار و حتي براي جان كارگران هم ارزش قائل نيستند، بلكه با سرهم كردن چند تكه آهن و ناوداني و ورق وآرماتور بعنوان نوار مقاله يا سرند و يا کوبيت آن را به فروش مي رسانند. هيچكس در قبال اين همه حوادث ناگوار براي اين قشر زحمتكش كه در كارگاه هاي سنگ شكن كار مي كنند، مسئول نيست. و غير از ساخت دستگاه ها به نصب آن توجه نمیشود. در محيط كار ثابت شده است كه اگر افراد فني دلسوزانه به ساخت و نصب و ديگر مسائل ايمني آن توجه داشته باشند، 99 درصد حوادث ناگوار كاهش مي يابد. شايد اين كار مقدار جزئي هزينه را بالا ببرد، ولي ارزش آن را دارد و در اولين فرصت جبران مي شود. در نتيجه با خيال راحت تر هم به كار مي پردازند تا اينكه خدري از ارتفاع 4 يا 5 متري ازروی نوار نقاله سقوط كند يا روي سرندي به داخل ماسه شور بيافتد و قيمه آن به جایماسه بيرون بيايد. اين كار هم براي يكي دو روز نيست واتفاق هم بسیارآنی و غيرمنتظره است. چه بسا كارگراني بوده اند كه بخاطر نبودن شبكه،‌ داخل سيلوها افتاده اند و يا از ارتفاع بالا سقوط كرده اند يا دست و پايشان لاي تسمه پروانه ها يا چرخ دنده ها يا لاي غلطكها رفته كه يا اعضاي خود را از دست داده اند و يا براي هميشه فلج گرديده اند. پس بهتر آن است كه خريداران اينگونه دستگاه ها با دقت بيشتري خريد نمايند و براي اين كار هميشه افراد فني هستند كه از آنها اطلاعات لازم بايد كسب شود. هر خریداری باید  قبل از خريد در مورد آنچه كه مي خرد، اطلاعات كسب نمايد، بعد به خريد آن بپردازد. من مي دانم كه با تجربه تر از بنده هم هستند، ولي به اين امر ايمان دارم كه ما مي توانيم بهتر بسازيم و بهتر هم نصب كنيم. تجربه اين چند سال به من آموخته است كه خوب را خوب و بد را بد بدانم. اگر خلاقيت خودمان را نشان دهيم، ما نيز مثل ساير كشورها رشد خواهيم كرد و روي ريل توسعه خواهيم رفت. چند درصداز ما كارهايي راكه انجام مي دهيم راضي هستيم و چرا؟ چند درصد از ما رضايت كارفرماها(صاحب كار)راجلب مي كنيم و چگونه؟ چند درصد از ما در  هنگام كار بغير از مسائل مالي به معنويت هم فكر مي كنيم؟ چند درصد از ما خودمان را باكشورهاي ديگر مقايسه مي كنيم؟ چند درصد از ما حقوق خودمان را با كاري كه انجام داده ايم، برابر مي دانيم؟

ما هيچوقت نبايد بگوييم مملكت براي ما چه كرده است، بلكه از خود بپرسیم كه ما براي مملكتمان چه كرده ايم. بايد بدانيم كه همه ما محتاج يك فرهنگ كاري هستيم. تمام متخصصان در اين رشته بايد دقت بيشتري به عمل آورند تا امروزمان بهتر از ديروزمان باشد. مطمئنم لياقت آن را داريم. با كمي دقت و با مشاوره هم بهتر بسازيم و هم بهتر نصب كنيم. خريداران محترم هم با بازديد از دو تا كارخانه سازنده و يا كارگاه در حال توليد با گفت و شنود با افراد فني در اين رشته مي توانند دستگاه هاي مورد نياز خودشان را خريداري نمايند. اين كار هم بسيار ساده است. اينجانب آنچه را كه تجربه كرده ام، صادقانه و با افتخار در اختيارشان مي گذارم. 

                                                                  فروردين 83  ؟؟؟؟